พริมาลอบมองเสี้ยวหน้าคมสันในความมืดสลัวของโรงหนัง แต่ก็มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความหล่อเหลาที่สะท้อนออกมาจนคนมองอย่างเธอต้องแสบตา
‘ผู้ชายอะไรแม้แต่อยู่ในความมืดก็ยังมีเสน่ห์ถึงเพียงนี้’
พริมาชื่นชมอคิราห์อยู่ภายในใจด้วยความลุ่มหลง ขณะลอบมองพ่อเทพบุตรสุดหล่อไม่วางตา ความเย็นชาดุจเจ้าชายน้ำแข็งไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาของเขาลดน้อยลงเลยสักนิด แต่กลับเป็นเสน่ห์ที่ดึงดูดให้เธออยากเข้าใกล้ และอยากค้นหาตัวตนของเขา
“จะมองอีกนานไหม” สายตาของอคิราห์ยังคงจับจ้องหน้าจอขนาดใหญ่
“อีกนานค่ะ” คำตอบตรงไปตรงมาของพริมาทำให้อคิราห์รู้สึกว่าเธอกำลังยียวนเขา หันมองใบหน้าสวยเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น
“ข้าวญี่ปุ่นหุงได้เหนียวนุ่มกำลังดี เวลาที่ใช้หมักปลาฮามาจิหมักซอสมิโซะก็พอดี เข้มข้น หอมมัน ส่วนซุปมิโซะก็หอมกลมกล่อม”
“พริกดีใจที่พี่ปลาวาฬชอบ” พริกยิ้มกว้างดีใจ วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขกว่าวันไหนๆ เพราะได
