“ว่าที่สะใภ้ทั้งสองของอธิกับไนท์จะดูเข้ากันได้ดีนะ มารินกับมิราก็ดูจะชอบน้าพริกกับน้ากันตามาก” แทนไททอดสายตามองพริมากับกัณตพรพูดคุยกันอย่างถูกคอกับเหล่าสะใภ้คนอื่นๆ รายล้อมไปด้วยหลานๆ ต่างวัย หนึ่งนภากับหนึ่งวารีก็จับจองตักของน้าสะใภ้ไม่ห่าง
“น้าพริกทำอาหารอร่อย ส่วนน้ากันตาก็สรรหาของเล่นทำมือมาให้ตื่นเต้น ก็เลยติดแจกันเลยค่ะ” ไลลาลิณปลื้มใจที่ว่าที่ลูกสะใภ้ทั้งสองเข้ากับทุกคนได้ดี และเป็นที่รักของหลานๆ
“ติดหนึบขนาดไม่ยอมกลับภูเก็ตกันเลยครับ” อธิศเห็นด้วยกับคนเป็นภรรยา
“เดี๋ยวพอไปโรงเรียนก็จะไม่ค่อยได้มากันแล้ว” พรพระพายทำใจให้ชินกับการอยู่ห่างไกลกัน เข้าใจเส้นทางเดินชีวิตของแต่ละคน
“ให้มาเรียนที่นี่ก็ได้นะไนท์ พ่อแทนจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างของมารินกับมิราเอง”
“คุณแทนไม่ต้องปะเหลาะเลยครับ ให้มารินกับมิราอยู่กับผมที่นู่นเถอะครับ ยังไงพอโตก็ต้องมาเรียนที่นี่กันอยู่ดี” ตรัยคุณขอเก็
