“ผิงเอาวงนี้” ขวัญพิชชาเลือกแหวนแบบเรียบๆ ประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กๆ เพียง 1 เม็ดเท่านั้น
“ทำไมมักน้อยแท้ ไม่อยากได้เพชรเม็ดใหญ่ๆ บ้างหรือไง” กวินภพคิดว่ายัยลูกลิงของเขาจะอยากได้เพชรเม็ดโตเสียอีก
“แค่หมั้น เอาวงนี้ก่อน ถ้าแต่งค่อยเอาเม็ดใหญ่ๆ เท่าฮอลล์เลย”
“แล้วบอกคุณพ่อคุณแม่แล้วใช่ไหม”
“บอกแล้วว่าจะพาผู้ชายไปหาให้อยู่บ้านด้วย”
“แน่ใจว่าบอกไปแบบนี้”
“บอกแบบนี้จริงๆ ไม่เชื่อเหรอ”
“เชื่อก็เชื่อ สองวงนี้ครับ” กวินภพไม่ได้พูดไปอย่างนั้น เขาเชื่อว่าขวัญพิชชากล้าบอกพ่อกับแม่ของเธอไปแบบนั้นจริงๆ ก่อนจะหันไปพูดกับพนักงาน ตกลงซื้อแหวนหมั้นสองวงที่คนตัวเล็กเลือก
“พี่ต่อ”
“ว่า”
“รักพี่ต่อนะ”
“รู้”
“พี่ต่อต้องพูดว่า พี่ก็รักขนมผิง ต้องพูดแบบนี้”
“พี่ก็รักขนมผิง”
“ผิงเรียนจบแต่งงานเลยนะ แล้วก็เอาแหวนเพชรเม็ดใหญ่ๆ เท่าฮอลล์แบบนี้เลยด้วย”
“โอเคครับ” เป็นอีกครั้งที่กวินภพหลงใหลความตรงไปตรง
