Balaena Hotel Bangkok
“คุณ! เป็นอะไรไหมคะ” พริมาเดินผ่านล็อบบี้ของโรงแรม เห็นผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางโอนเอนคล้ายจะเป็นลมจึงรีบเข้าไปประคอง
“จู่ๆ ก็รู้สึกหน้ามืดน่ะ”
“ไปนั่งพักทางนั้นก่อนนะคะ พริกพาไป”
พริมาประคองผู้หญิงคนนั้นไปนั่งพักยังโซฟาใกล้ๆ แล้วเปิดกระเป๋าตัวเองหยิบยาดมออกมาให้สูดดม แล้วหยิบใบโบรชัวส์แนะนำโรงแรมมาคอยพัดให้
“ดีขึ้นไหมคะ”
“ดีขึ้นมากแล้ว ขอบใจพริกมากนะที่ช่วยน้าไว้” แม้สติจะเลือนลางไปบ้างจากอาการหน้ามืด แต่ก็ได้ยินชื่อที่หญิงสาวเอ่ยแทนตัว
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ พริก...”
“ไนท์เป็นอะไร” น้ำเสียงของความห่วงใยอย่างลึกซึ้ง มือหนาเร่งสัมผัสสำรวจร่างกายของคนอิดโรย พริมาประทับใจความห่วงหาอาทรนี้
เมื่อได้พิจารณาเสี้ยวหน้าของผู้ชายตรงหน้า พริมาก็ต้องตกใจ เสี้ยวหน้านี้ช่างละม้ายกับใครคนหนึ่ง เกือบ 4 ปีแล้วที่เธอไม่ได้เจอเขา และพยายามลืมว่าเคยมีเขาอยู่บนโลกใบนี้
“ไนท์หน้ามื
