“หม่าม้าขา เดวามากอดแล้วค่ะ” เดวาป่ายปีนขึ้นไปบนเตียงที่คนเป็นแม่นั่งพิงหัวเตียงอยู่กับคนเป็นพ่อ แทรกกลางระหว่างทั้งสองคน แล้วโอบกอดแม่ด้วยความระมัดระวัง นีรากอดตอบลูกสาวอย่างอ่อนโยน
“ไปเที่ยวไหนมาทั้งวันเลยคะ”
“อยู่ที่น้ำตกทั้งวันเลยค่ะ ก๋วยเตี๋ยวคุณยายอร่อย คุณปู่คุณย่าก็ไป คุณปู่บอกว่าบ้านลุงศิราบรรยากาศดี ไร่คุณตาก็บรรยากาศดี น่าอยู่ เดวาชอบบ้านลุงศิรา”
“เดวาอยากได้” นีราว่าอย่างรู้ทันลูกสาว น้ำเสียงเป็นไปด้วยความเอ็นดู
“เดวาจะอยากได้ทุกอย่างไม่ได้นะครับ”
“ได้ค่ะอาปา ลุงศิราให้เดวา ถ้ามีน้องค่อยแบ่งให้น้อง” เด็กน้อยขยับตัวลงนอนด้วยเริ่มง่วงงุนเต็มทน จับมือของพ่อแม่คนละข้างมากอดตัวเอง
“แล้วถ้าลุงศิรามีลูกล่ะคะ”
“ลุงศิรามีลูกไม่ได้ค่ะ ลุงศิราไม่มีหม่าม้าเหมือนอาปา”
“สักวันหนึ่งลุงศิราก็ต้องมีครับ ลุงธารา น้าวรา น้านารา ก็ด้วย”
“ให้ลุงศิรามีก่อนค่อยคืนค่ะ”
“แบบนี้ก็ได้เหรอคะ”
