“เฮ้ยพี่โซน” เสียงร้องตกใจและตกตะลึงเมื่อเห็นสภาพโซนของธันน์ ทำให้ฟ้าใส บัว ธาม นีรา เรน ศิรา ธารา วรา ที่ปูเสื่อนั่งปิกนิครับประทานอาหารท่ามกลางหุบเขาและไร่ชาหันไปมองต้นเหตุของเสียง ส่วนเด็กๆ วิ่งเล่นส่งเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน โดยรักกับคุณ และบอดี้การ์ดคอยดูแลไม่ให้จอมแสบทั้งหลายวิ่งออกไปไกลหูไกลตา
“ไอ้โซน มึงไปฟัดกับหมาที่ไหนมาว่ะ” เรนถามด้วยน้ำเสียงอึ้งๆ กับสภาพใบหน้าที่ที่ยับเยิน เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำของเพื่อน
“หมาที่ไหนล่ะ ฟัดกับน้องเมียมึงแหละ ยืมตักหมอธันน์หน่อยนะฟ้าใส” โซนตอบพลางล้มตัวลงนอนโดยใช้ตักของธันน์ต่างหมอน ปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งด้วยอดนอนมาทั้งคืน
“นาราเป็นคนทำพี่โซนจริงๆ เหรอคะ” นีราไม่อยากจะเชื่อว่าร่องรอยบนใบหน้าและตัวของโซนจะเป็นฝีมือของน้องสาวตนเอง
“จริง แต่ไม่เป็นไรหรอก หิวแล้ว มีไรกินมั่ง” โซนดีดตัวลุงขึ้นมานั่งขัดสมาธิ กวาดสายตามองอาหารตรงหน้า ก่อนจะยื่นมือไปหยิบ
