ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล ประกอบไปด้วยเตียงผู้ป่วยสองเตียงที่วางคู่กัน บนเตียงหนึ่งยังคงว่างเปล่า ส่วนอีกเตียงมีร่างสูงนอนเหยียดกาย ยังคงไม่ได้สติเนื่องจากฤทธิ์ของยาสลบ รายล้อมไปด้วยบุคคลที่มีแต่ความห่วงใยที่ต่างเฝ้ารอ
“อาปาตื่นแล้ว” หลังจากออกจากห้องผ่าตัด ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเรนก็เริ่มรู้สึกตัว เดวาเป็นคนแรกที่เห็นปฏิกิริยาของผู้เป็นพ่อ เด็กน้อยยิ้มกว้าง ดวงตากลมเป็นประกายด้วยความดีใจ
“เดวา” ริมฝีปากที่แห้งผากคลี่ยิ้ม เรียกลูกสาวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“อาปาเจ็บมากไหมคะ เดวาเป็นห่วง”
“อาปาไม่เป็นไร หม่าม้าล่ะครับ”
“นีราปลอดภัยแล้ว แต่ยังต้องอยู่ในไอซียูรอดูอาการอีกสองสามวัน”
“อาเอวา”
“หม่าม้า เรียกหม่าม้า ขอบใจเรนมากนะที่เสียสละเพื่อนีรา หม่าม้าขอบใจมาก” จากคำพูดของเอวาทำให้เรนพอจะเดาได้ว่าความลับถูกเปิดเผยทั้งหมดแล้ว
“ทั้งชีวิตผมก็ให้นีราได้ครับ”
“หม่าม้าเชื่อในสิ่งที่เรนพูด ตลอดเ
