นัยน์ตาคู่สีฟ้าพราวระยับพร้อมส่งยิ้มให้สาวสวย ก่อนจะกล่าวคำแนะนำตัวออกไป
“สวัสดีครับ ผมอลัน เดมอน ยินดีที่ได้รู้จักครับ ถ้างั้นเชิญคุณผู้หญิงสั่งก่อนก็ได้ครับ” แล้วมองแม่หนูหุ่นกลมท่าทางเป็นลูกครึ่งที่กำลังมองเขากลับเช่นกัน เข้าใจว่าคงเป็นหลานสาวของอีกฝ่าย “หนูน้อยคงกำลังหิวน้ำใช่ไหมครับ”
อลันยิ้มให้ใจดี แต่แม่หนูตัวอวบไม่ยิ้มตอบรับ
พิมพ์ดาวเห็นว่าใจดีหิวน้ำจริงๆ จึงตอบรับน้ำใจไปตามมารยาท แม้จะมองออกว่าผู้ชายตรงหน้ามองเธอด้วยความสนใจเหมือนคนอื่นๆ ที่เดินผ่านมา
“ขอบคุณนะคะคุณอลัน ฉันพิมพ์ดาวค่ะ ขอตัวสั่งน้ำก่อนนะคะ”
ขณะที่หญิงสาวกำลังหันไปสั่งน้ำส้มกับบริกรที่ยืนเช็ดแก้วอยู่หลังเคาน์เตอร์บาร์ มือของอลันก็ยื่นมาตรงหน้า เขาอยากทำความรู้จักกับเธอมากกว่านี้
พิมพ์ดาวลังเลเล็กน้อย ทว่า การจับมือเป็นมารยาทสังคมทั่วไปก็ไม่ได้เสียหายอะไร คนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาหลายปีอย่างเธอเข้าใจ
