“คุณนี่ร้ายจริงๆ ทำสองคนนั้นหน้าม้านไปเลย” พิมพ์ดาวบอกขณะจับตาดูอาการมาร์คัสที่มองตามสองคนนั้นไป
มาร์คัสหันมายิ้มบางๆ ให้เมียรักแล้วก้มลงกระซิบข้างหูเธอเบาๆ “ผมจะร้ายกว่านี้อีกถ้ารู้ว่าใครรังแกเมียผม เมียผม ผมรังแกได้คนเดียว”
ใบหน้าสวยร้อนผ่าวแดงชัดขึ้นทันทีเมื่ออ่านสายตาเขาออกว่าหมายถึงรังแกแบบไหน เธอเลยตัดบทด้วยการเอื้อมไปจับมือใจดี มองใบหน้าเล็กที่ดูจะกลมขึ้นทุกวันๆ แล้วบอกว่า
“ใจดีขา ถึงเวลาเข้าเรียนแล้วค่ะ เราไปหาคุณครูกันนะคะ”
ลูกสาวพยักหน้าแล้วโผเข้ากอดแม่ขาทันที “ใจดีรักแด๊ดดี้และแม่ขาที่สุดในโลกเลยค่ะ”
ใจดีพูดด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ยอมให้มารดาจูงมือไปส่งคุณครูที่ยืนรออยู่อย่างว่าง่าย แล้วยังหันกลับมาชูสองนิ้วพร้อมกับหลิ่วตาให้มาร์คัสที่ยืนโอบไหล่พิมพ์ดาวไว้อย่างถือสิทธิ์ ราวกับแม่สื่อตัวน้อยต้องการจะบอกเป็นนัยๆ ให้พ่อตัวเองนั้นพยายามง้อแม่ขาให้สำเร็จ
ฝ่ายมาร์คัสขยิบตาให้ลู
