มาร์คัสขมวดคิ้วแน่น จ้องมองหน้าอดีตคู่หมั้นแล้วแกะมือที่เกาะแขนเขาแน่นเหมือนหนวดปลาหมึกออกอย่างไม่คำนึงถึงมารยาทสักเท่าไร
“เดี๋ยวก่อนนะเอสเธอร์ เมื่อคืนนี้ ระหว่างคุณกับผมไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณคงเข้าใจผิดแล้ว” สายตาดุดันยังจ้องหน้าอดีตคู่หมั้นเขม็ง
“จะเข้าใจผิดอะไร ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าฉันนอนค้างอยู่ในห้องนี้ทั้งคืน แล้วข้าวของ เสื้อผ้าของฉันก็หลุดลุ่ยไม่ครบชิ้นแบบนี้” แล้วหันไปบิดยิ้มให้หญิงสาวอีกคน “หรือเธอก็คิดว่าฉันเข้าใจผิดไปเองเหมือนกัน พิมพ์ดาว”
มือเรียวแสร้งขยับเสื้อเกาะอกที่หลุดร่นลงมาเกือบครึ่งจนเห็นหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตล้นปรี่ ดวงตาคมเฉี่ยวปรายตามองใบหน้าสวยหวานแล้วสลับไปมองรองเท้าส้นสูง กระเป๋าคลัชและเสื้อคลุมของตนเองที่ถูกทอดทิ้งเรียงรายไม่เป็นที่เป็นทาง
พิมพ์ดาวมองตามคำชี้ชวนของเอสเธอร์แล้วก็ถึงกับหน้าชาราวกับว่าถูกตบเข้าอย่างจัง เพราะสภาพข้าวของ เสื้อผ้าของอีกฝ่าย ตลอดจนร
