“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องรีบ ถ้ารีบทำ ขนมจะไม่อร่อย” จากนั้นก็หันไปสบสายตากับกาเบรียลเป็นการรู้กันว่าให้พาใจดีไปเล่นนานๆ เขาจะได้มีเวลามากพอจะจัดการกับแม่ของแก
พอเห็นใจดีเดินออกไป พิมพ์ดาวก็จะตามลูกไปด้วย แต่กลับถูกมาร์คัสขวางไว้ไม่ยอมให้ออกไปไหน ในขณะที่ลูกน้องของเขารีบทยอยออกจากบ้านหลังเล็กอย่างรู้งาน
“จะไปไหน” เขาใช้ร่างกำยำกักบริเวณพิมพ์ดาวเอาไว้ มืออีกข้างยังจับข้อมือบางเอาไว้แน่น “อย่าคิดว่าเธอจะหนีรอดจากสายตาฉันได้อีก”
แม้ว่ามาร์คัสจะไม่ได้ออกแรงมาก แต่ก็ทำให้พิมพ์ดาวรู้สึกถึงอาการเจ็บที่ข้อมือ
“โอ๊ย! ปล่อยนะ แล้วก็ถอยออกไปด้วย ที่นี่บ้านของฉัน ไม่ใช่อาณาจักรของคุณ” หญิงสาวพยายามขืนตัวออก
“ยิ่งดิ้นแรง เธอก็จะยิ่งเหนื่อยนะ ฉันเตือนไว้ก่อน” เขามองดุใส่ในขณะที่รวบร่างบอบบางมาปะทะกับอกแกร่ง “ไงคนสวย มองหน้าฉันแล้วบอกซิว่าจำได้ไหม ว่าฉันเป็นอะไรกับเธอ”
พิมพ์ดาวส่ายหน้าพลางมองมาร์คัสอ
