“นีลเข้าใจ ไว้อะไรๆ ดีขึ้นเราค่อยกลับไปอยู่ด้วยกัน แต่ระหว่างนี้พี่นันอย่าหายไปอีกได้ไหม น้องนนท์ถามถึงแม่ของแกบ่อยมากนะ” นิชาดาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มจางๆ
“พี่จะไม่หายไปอีกแน่นอน พี่สัญญา” นันทิดาพูดจากใจจริง ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในอดีตทำให้เธอรู้แล้วว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุด นั่นก็คือครอบครัว
“แม่ครับ น้องนนท์คิดถึงแม่นัน…น้องนนท์อยากให้แม่พาไปเที่ยว” น้องนนท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เด็กชายเรียกทั้งสองว่าแม่ แต่แกรู้มาตลอดว่าใครคือแม่ที่แท้จริง แต่เด็กชายก็รักทั้งนันทิดาและนิชาดามากพอๆ กัน
“ได้สิครับ ไปสวนสนุกดีไหม” นันทิดาตอบแทบจะทันที เพราะเธออยากพาลูกชายไปเที่ยวอยู่แล้ว
“เย่ ดีครับ อยากไปๆ” น้องนนท์แสดงท่าทางดีอกดีใจจนนิชาดาอดยิ้มตามไม่ได้
“ไปด้วยกันสินีล” นันทิดาเอ่ยถามน้องสาว
“น่าจะไม่ได้อะพี่นัน นีลเป็นพยาบาลส่วนตัวของคุณรังสิมันต์ กลัวว่าจะไม่มีคนดูแลท่าน” นิชาดาพูดขึ้นด้วยคว
