“นีลขอโทษค่ะที่ลูกของนีลไปวุ่นวายกับคุณ ครั้งต่อไปนีลจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก” นิชาดาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาโดยที่ไม่มองหน้าชายหนุ่ม
“อยู่อนุบาลอะไรน่ะเรา” ชายหนุ่มไม่สนใจที่หญิงสาวกำลังพูด แต่กลับเดินเข้าไปหาเด็กน้อยและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลขึ้นกว่าเก่า ก็ไม่รู้เพราะรอยยิ้มใสๆ หรือว่าเด็กมันฉลาดอยู่เป็น มาชมเขาหล่อ
“อนุบาลหนึ่งทับสองครับ” น้องนนท์ตอบด้วยท่าทียิ้มแย้ม
“แล้วการบ้านที่ทำใกล้เสร็จหรือยัง”
“ใกล้แล้วครับ วันนี้คุณครูให้การบ้านระบายสีอย่างเดียว” เด็กน้อยตอบเสียงเจื้อยแจ้วออกมา
เขารู้ว่าพยาบาลพิเศษต้องอยู่กับคนไข้เกือบตลอด เด็กนี่คงจะเหงา“แล้วอยากลองหัดทำอย่างอื่นไหมล่ะ” ราเชนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงใจดีขึ้นกว่าเก่า ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองเผลอไปรู้สึกเอ็นดูเด็กน้อยไร้เดียงสาเข้าให้เสียแล้ว
“อย่างอื่น ทำอะไรเหรอครับ?” น้องนนท์ตาลุกวาวขึ้นมาทันทีด้วยความตื่นเต้น
“ก็อย่างเช่น เ
