“แบบนี้แล้วมรดกจะตกเป็นของใครได้” ราเชนพูดติดตลกหลังเห็นพฤติกรรมของลูกสาวที่อ้อนคนเป็นปู่ไม่หยุด
นีชาดาอมยิ้ม มองราเชนอุ้มลุกขึ้นนั่งบนตัก และเป็นเธอที่ป้อนหมูกับผักให้กิน
หลังกินข้าวเสร็จ นันทิดามีงานทำต่อ ต้องกลับบ้านจึงพาน้องนนท์กลับไป ส่วนภัคพลขอตัวกลับหลังอยู่ต่อนานสองนาน ทำเอาราเชนตาขวางต้องเอ่ยปากไล่
ราเชนเดินออกจากห้องแต่งตัวมาหาเมียรักคนสวย ที่ยิ่งท้องโตยิ่งทรงเสน่าห์ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวเธอ ชวนลุ่มหลง
“ขอบคุณนะครับ”
“เป็นอะไรไปคะ ขอบคุณนีลทุกวันไม่เบื่อบ้างเลยเหรอคะ”
“ไม่เบื่อเลยครับ เพราะพี่รู้สึกขอบคุณนีลมาก ๆ เพราะนีลมอบความสุขให้พี่ ให้พี่บอกรัก บอกขอบคุณทุกวันยังได้เลย”
“โอเวอร์แล้วค่ะ หาว พอกินอิ่มแล้วก็ง่วงนอน”
นีชาดาปิดปากหาว ล้มตัวนอนบนเตียง เพราะท้องทำให้เธอเพลียนอนง่าย กินง่ายโดยเฉพาะของหวาน...
สายวันต่อมา หลังราเชนกับชนัญญาไปทำงาน เธอก็มาเล่นกับลูกในห้องนั
