“อ๊ะ พี่เชน…”
นิชาดาปล่อยเสียงหวานออกมาทันทีที่คนตัวสูงเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอขาวอย่างเชื่องช้า ครั้งนี้ เขาไม่ได้หื่นกระหายและดูหิวโหยเหมือนหลายวันก่อนที่ทั้งคู่ร่วมรักกัน แต่สัมผัสนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเหมือนว่าเขาอยากถนอมร่างกายของเธอมากที่สุด
“พี่รักนีลนะครับ…รักมาก…มากจนไม่อยากเสียนีลไปอีกแล้ว”
ราเชนพูดประชิดซอกคอหอมของเธอราวกับคนละเมอ แม้เคยคิดว่านิชาดาแอบไปทำเสน่ห์หรือไม่ถึงทำให้ตนเองหลงใหลได้ถึงเพียงนี้ แต่เมื่อเวลาล่วงเลยไปนานถึงห้าปี เขาก็มั่นใจแล้วว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง
ชายหนุ่มโอบอุ้มร่างบางจนลอยเหนือพื้นอย่างง่ายดาย พลางสบตาเธอแสดงถึงไฟปรารถนาที่มีอย่างไม่ปิดบัง ก่อนที่จะพาหญิงสาวมานั่งที่โต๊ะทำงานโดยไม่สนว่าข้าวของและเอกสารบนโต๊ะจะรกมากแค่ไหน เขาสนแต่เพียงว่า ตอนนี้กำลังต้องการนิชาดาอย่างสุดหัวใจ
“อื้อ…” และทันทีที่หญิงสาวนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานได้ ช
