เมื่อคืนนี้ราเชนกลับเข้ามาที่บ้านก็เป็นเวลาดึกดื่น แต่สุดท้ายเขาก็รีบตื่นนอนเพื่อจะมาให้ทันเวลาอาหารของรังสิมันต์ และจะได้พบกับนิชาดาให้หายคิดถึงด้วย แม้ว่าเขาจะกะเวลาพลาดไปเสียหน่อยเพราะคิดว่าตอนนี้รังสิมันต์คงจะกินอาหารและกินยาเรียบร้อยไปเสียแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ครับพ่อ นีล” ราเชนเดินเข้าไปในห้องรังสิมันต์ด้วยรอยยิ้มเพราะคิดถึงพ่อและเมียสาว ก่อนจะพบว่าหญิงสาวที่กำลังดูแลผู้เป็นพ่อเขาอยู่ไม่ใช่นิชาดา แต่เป็นแคทารีนานั่นเอง
“ไม่ใช่คุณนีลหรอกค่ะ แคทเองค่ะเชน ทำไมต้องทำหน้าผิดหวังแบบนั้นด้วย” แคทารีนาส่งยิ้มให้ชายหนุ่มราวกับเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แคท…คุณมาได้ยังไง” ราเชนเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ
“แหม แคทก็อยากจะดูแลว่าที่พ่อสามีของตัวเองนี่คะ พอดีเข้ามาแล้วเจอคุณนีลกำลังจะยกกับข้าวขึ้นมาบนห้องพอดี แคทเลยอาสาทำแทนน่ะค่ะ”
“ขอบใจนะหนู” รังสิมันต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ผมขอบคุณคุณมากน
