“เล่นรถตักครับ นี่ น้องนนท์ให้รถคันนี้กับลุงเชน”
“ขอบคุณครับ ไหนมา เดี๋ยวลุงช่วยประกอบรถคันใหม่ให้” ราเชนเห็นรถที่ยังประกอบไม่เสร็จ สงสัยนิชาดาคงทำเอาไว้แน่ๆ เขามองมันด้วยรอยยิ้มก่อนจะเริ่มช่วยเด็กน้อยประกอบขึ้นมา พรางคิดไปวาน้องนนท์เล่นคนเดียวแกคงจะเหงา เขาเห็นแกแล้วก็เอ็นดู ตั้งใจว่าจะหาน้องมาเป็นเพื่อนเล่นแกสักสองสามคน น้องนนท์จะได้ไม่เหงา
“แม่นีลอะ ทำให้น้องนนท์แต่ทำไม่เสร็จ ลุงเชนเก่งจังเลย” น้องนนท์มองรถคันในมือของชายหนุ่มด้วยแววตาเป็นประกาย
“แม่นีลของน้องนนท์เป็นผู้หญิง รถแบบนี้เป็นของเล่นผู้ชาย แม่นีลก็เลยไม่ถนัด เอาไว้น้องนนท์อยากให้ช่วยต่ออะไรอีกมาบอกลุงได้เลยนะ เดี๋ยวลุงทำให้” ราเชนอาสา
เด็กชายพยักหน้า แล้วเหลือบตามองเขาแปลกๆ เหมือนกำลังจับผิดจนราเชนสังเกตได้
“มองลุงแบบนี้มีอะไรจะถามหรือเปล่าครับ อย่าถามว่าลุงกินอะไรแล้วหล่อนะ ลุงไม่บอกหรอก กลัวน้องนนท์หล่อเกินลุง”
เด็กชาย
