“เอ่อ…ว่าแต่นีลอยากกินอะไรดีครับ อาหารญี่ปุ่น หรือว่าอาหารไทย….”
“นีลอยากกลับบ้านค่ะ ไม่อยากกินอะไรแล้ว” นิชาดาไม่รอให้ชายหนุ่มเอ่ยถามอะไรอีก เธอเดินนำหน้าเขาไปอย่างรวดเร็วด้วยความโมโห และเธอไม่พอใจอย่างมากที่เห็นเขาทำท่าทีสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นเช่นนี้ ที่สำคัญเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง!
ราเชนไม่อาจบังคับภรรยาได้ สุดท้ายเขาก็ต้องพาเธอมาส่งที่บ้านตามที่เธอซึ่งยกให้เป็นเบื้องบนของเขาต้องการ ตลอดเส้นทางเมียไม่ยอมเอ่ยปากพูดคุยกับเขาแม้แต่น้อย เอาแต่หันหน้ามองที่หน้าต่าง ลำพังเขาจะไปบังคับให้เธอพูดคุยด้วยก็คงจะดูหักหาญน้ำใจกันเกินไป แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่คิดที่จะปล่อยเรื่องนี้ไว้แน่ๆ
“ขอบคุณค่ะที่มาส่งค่ะ ไปทำงานต่อเถอะ” นิชาดาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถอย่างรวดเร็วก็ไม่รู้เพราะท้องหรือเปล่าอาการของเธอเลยเป็นแบบนี้น้อยใจเก่ง
“นีล รอพี่ก่อนสิ” ราเชนอมยิ้ม รู้ว่าเมียก
