ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูเรียกสติราเชนให้กลับมาอยู่ในปัจจุบัน ชายหนุ่มรีบเดินไปที่ประตูเพื่อไม่ให้ผู้มาเยือนรอนาน แต่ทันทีที่เปิดประตูออกก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆ แคทารีนาก็โผเข้ากอดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว
“มัวทำอะไรอยู่คะ แคทเคาะประตูตั้งนานกว่าจะเปิด” แคทารีนาโอบรอบคอชายหนุ่มไว้พร้อมส่งยิ้มอ่อนหวานให้
“แคทปล่อยผมก่อน เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า” ชายหนุ่มพยายามดึงมือของหญิงสาวไอ้ที่บอกกลัวใครเห็นจริงเขาไม่ได้แคร์ แต่ไม่มีอารมณ์พิศวาสกับเธอมากกว่า เขาจับมือที่โอบเกี่ยวต้นคอเขาไว้แน่นออก แต่แคทารีนากลับไม่ยอมง่ายๆ
“ถ้ากลัวคนอื่นเห็น เชนก็ให้แคทเข้าไปในห้องสิคะ” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แคทารีนาดึงชายหนุ่มให้โน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น ก่อนจะส่งสายตาสื่อความหมายให้กับเขา
“ผมบอกแล้วไงว่าห้องผมไม่พร้อมรับแขก อีกอย่างผมอยากให้เกียรติคุณด้วย คุณก็ควาให้เกียรติตัวเอง อยากเป็นผู้หญิงที่ดูง่ายๆ เหรอ”
“เราไม่ได้เป็นคนอ
