“ดีเลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยววันนี้เธอไปพร้อมฉันสินีล” ชนัญญาเอ่ยขึ้น เพราะถึงอย่างไรเธอก็ต้องไปโรงพยาบาลอยู่แล้ว
“อย่าเลย เดี๋ยวฉันรีบไปรีบกลับ แกจะได้ไม่ต้องรีบด้วย” นิชาดาพูดอย่างเกรงใจเพราะเห็นว่าเพื่อนยังกินข้าวไม่เสร็จ
“ไม่ต้องเลย ฉันกินข้าวเสร็จแล้ว เดี๋ยวไปด้วยกันนี่แหละ” ชนัญญายังยืนกรานคำเดิม
“แต่ว่า…” นิชาดาอึกอัก
“ไปรถฉัน ฉันขับเอง” ชนัญญาพูดดักคอเพราะรู้ทันว่านิชาดากำลังระแวงและกลัวว่าเธอจะนั่งรถไปพร้อมกับราเชนและแคทารีนา
“เอางั้นก็ได้” นิชาดายอมตอบตกลงแต่โดยดี
“งั้นชญาไปก่อนนะคะ เดี๋ยวเจอกันที่โรงพยาบาลนะ” ชนัญญาพูดขึ้น ก่อนจะเดินนำหน้านิชาดาออกไปที่โรงรถทันที
“เดี๋ยววันนี้แคทขอไปธุระนะคะ ถ้าเชนจะอยู่ไทยอีกนานแคทคิดว่าจะหาเช่าคอนโดฯ อยู่ เผื่อวันไหนอารมณ์ไม่ดี อยากนอนคอนโดฯ จะได้สะดวก” แคทารีนาพูดขึ้นเพื่อหวังให้ชายหนุ่มเสนอว่าจะให้เธอไปนอนคอนโดฯ ของเขา แต่ก็ต้องฝันสลาย
