“เข้าไปในบ้านกันไหม” วิชญ์กระซิบที่ริมหูสาวน้อยเมื่อเห็นเธอไหวไหล่สะท้าน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอาวิชญ์” จิรดายกใบหน้าขึ้นกระซิบริมหูของเขา “ก็อาวิชญ์บอกเองว่าจะทำให้จิ๊หายหนาว” นั่นเป็นประโยคยั่วเย้าที่ทำให้กายหนุ่มสั่นกระสันต้องการเธออย่างที่สุด
“เดี๋ยวนี้หัดยั่วอานะจิ๊ ใครสั่งใครสอน”
“อาวิชญ์ไง” เธอหัวเราะคิกเมื่อเขาซุกไซ้ใบหน้าที่ซอกคอหอม มือบางเริ่มต้นสำรวจเขาบ้างด้วยความเคยชิน
วิชญ์เองที่เป็นคนจับมือนิ่มๆ ของเธอไปสัมผัสลูบไล้แก่นกายของเขาที่อยู่ในกางเกงนอนเนื้อดี
“อ๊า... ซนจริงเชียว” เพราะเขาจับมือเธอไปสัมผัสลูบคลึงไปมา แต่จิรดากลับกำส่วนนั้นแล้วมองเขาอย่างท้าทาย
“อาวิชญ์จับมือจิ๊ไปเองนะคะ” เธอย่นจมูกใส่ กายร้อนของเขาทำให้เธออุ่นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แค่เพียงคิดว่า หากสลัดเสื้อผ้าอาภรณ์พวกนี้ออกจากกายแล้วแนบชิดกันอย่างลึกซึ้งจะให้ความรู้สึกแบบไหนนะ
เธอยิ่งตื่นเต้นเพราะที่นี่เป็นที่
