วิชญ์ลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกปรารถนาที่คุกรุ่นรุนแรงในยามดึก เพียงแค่เห็นร่างน้อยแสนหวานซุกตัวเหมือนลูกแมวน้อยอยู่ในอ้อมแขน เขาก็อดใจไม่ไหว เลื่อนมือเคล้นคลึงสองเต้าอวบงามด้วยความต้องการ
“อื้อ... อาวิชญ์ขา... ยังไม่พออีกเหรอไง”
“พรุ่งนี้วันหยุด อาอนุญาตให้นอนตื่นสายได้” เขากระซิบเสียงเอ็นดูที่ริมหูน้อยๆ
“ถึงวันทำงาน ถ้าจิ๊หยุดบ่อยๆ ก็โดนพิจารณาไม่ผ่านการฝึกงานน่ะสิคะ” จิรดาพ้อเสียงสั่น ร่างกายของเธอตื่นตัวเพราะมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่ว โดยเฉพาะการสะกิดยอดถันทั้งสองข้างจนขนในกายเธอลุกชัน
“เหนื่อยก็นอนพักสิครับ อาก็แค่อยากจะช่วยให้จิ๊ตัวเบาขึ้นกว่านี้” เขากระซิบเสียงแหบพร่า
“ช่วยใครกันแน่คะ” เธอค้อนลมค้อนแล้ง ถอนใจด้วยความอ่อนใจและเสียวซ่าน หลับตาพริ้มลงยอมให้เขาปรนเปรอทั้งมือและปากกับร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเอง
“คนอะไรทั้งหอมทั้งนุ่ม เต่งตึงไปหมด”
“ต่อไปจิ๊ก็เหี่ยว” เธอย่นจมูกใส่เขา ไม่ได
