“โอ๋ๆๆๆ แกล้งเล่นนิดเดียวเอง งอนอีกแล้ว มาม๊ะ มานั่งตักอา เดี๋ยวป้อนให้” เขาตบมือบนหน้าตักตัวเอง
“ชิ! ไม่เอาหรอกค่ะ” เธอมุ่ยหน้า กินอาหารต่อไป ถ้าหลงกลไปนั่งตักเขาเข้า มีหวังรับรองได้นั่งยาว ข้าวปลาก็ไม่เป็นอันได้กิน
“อ้ำๆๆ ครับ อาป้อนให้ อ้าปากสิ” เขาคีบอาหารยื่นไปที่ปากเธอ
จิรดาเล่นตัวเล็กน้อยก่อนจะรับอาหารเข้าปาก
“ป้อนให้อาบ้างสิ” พอป้อนเธอเสร็จก็อ้อนให้เธอป้อนเขาบ้าง
“อาวิชญ์ไม่ใช่เด็กนะคะ มีมือก็คีบกินเองสิ” เธอมองมือของเขาที่ถือตะเกียบค้างอยู่
“ใจร้ายชะมัด” ตีหน้าเศร้าจนสาวน้อยใจอ่อน
“อ้าปากสิคะ” จิรดาคีบอาหารไปที่ปากของเขา
วิชญ์จับมือนิ่มเอาไว้ ก่อนจะรับอาหารเข้าปาก มองสบตาภรรยาหวานหยด จิรดาหน้าแดงเห่อร้อน ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา
“จิ๊ครับ อะไรติดที่ข้างแก้มน่ะ” วิชญ์จิ้มแก้มตัวเอง บุ้ยใบ้ให้เธอสนใจข้างแก้มของเธอบ้าง
“อะไรเหรอคะ ข้าวติดข้างแก้มจิ๊เหรอ ออกหรือยังคะอาวิชญ์” เ
