“สัญญา” สองสาวคนหนึ่ง หญิงแท้ คนหนึ่งหญิงเทียมยกสองนิ้วขึ้นรับปากเพราะเห็นสีหน้าเพื่อนแล้วคิดว่าต้องมีเรื่องต้องคิดหนักและต้องการคำปรึกษาปัญหา
“อาวิชญ์สารภาพรักฉันอ่ะ”
“ห๊า!!! พ่อของลูกในอนาคตของแก สารภาพรักแกแล้วเหรอคะ” จีรศักดิ์โพล่งออกไป
“จีจี้เบาๆ หน่อยสิ เดี๋ยวตีตาย” จิรดาทำท่าจะตีเพื่อน จีรศักดิ์หลบ หัวเราะคิกคัก
“แล้วแกตอบอาวิชญ์ไปว่าไง” นีรนุชเท้าคางมองเพื่อนอย่างรอฟังคำตอบ
“ขอเวลาก่อน”
“ดีแล้วเพื่อน เป็นผู้หญิงต้องเล่นตัวเอาไว้บ้าง เดี๋ยวฉันจะสอนกลเม็ดเด็ดพรายให้แกเอง” จีรศักดิ์ปิดปากหัวเราะคิก ตบมือฉาดใหญ่อย่างถูกใจ
“แกชอบอาวิชญ์หรือเปล่าจิ๊ เอาตรงๆ ไม่อ้อมค้อม พวกเราจะได้ลุ้นหาวิธีช่วยแกให้ความรักสมหวัง” นีรนุชถามอย่างกระตือรือร้นและจริงจังในน้ำเสียง
“นี่ยัยหนูนา ฉันว่าหาวิธีช่วยอาวิชญ์ดีกว่า เพราะยัยจิ๊คงยังไม่ตบปากรับคำง่ายๆ จริงไหม” จีรศักดิ์เดาถูกเผง เมื่อจิรดาพยัก
