“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” เพราะเผลอจับจานใบเดียวกับเขา จิรดาจึงรีบดึงมือหนี รู้สึกว่าพวงแก้มร้อนแดงอย่างปัจจุบันทันด่วน อาจเพราะนึกไปถึงเรื่องในห้องน้ำเมื่อชั่วโมงก่อนด้วยจึงทำให้เธอขัดเขินเพียงนี้
“แบบนี้เค้าเรียกใจตรงกัน” วิชญ์ก้มลงมากระซิบพูด ทิ้งท้ายเอาไว้แบบนั้น ก่อนจะยกจานอาหารเดินไปหาบุตรสาว
จิรดาเม้มปากเข้าหากัน เธอยกมือขึ้นลูบแก้มไปมา เหลือบสายตามองร่างสูงสมาร์ตที่เดินจากไปด้วยหัวใจเต้นแรง
“บ้าๆๆ ยัยจิ๊บ้าแล้ว คิดอะไรทะลึ่งกับอาวิชญ์อีกแล้ว” เธอสะบัดศีรษะไปมา สลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปพร้อมกับนำจานอาหารเดินไปสมทบกับคนทั้งสองเมื่อวิชุตาเรียกเสียงใสอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“อุ๊ย!” จิรดาอุทานแล้วเงยหน้าขึ้นมองเมื่อมือหนาของวิชญ์ยื่นมาหยิบกุ้งตัวเดียวกับเธอ แถมเขายังวางมือบนหลังมือของเธอไม่ยอมปล่อย ทั้งสองมองสบตากันอย่างเผลอไผล ก่อนที่จิรดาจะรีบดึงมือออกห่างเสไปหยิบปลาหมึกย่างแทน
“กุ้งครับ อาปอกเป
