ม่านไหม...
"นังหนูเป็นยังไงบ้าง" ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับได้กลิ่นฉุนของแอมโมเนีย
"นังหนูมันฟื้นแล้วเรอะยาย"
"ใช่ตาฟื้นแล้วเอ็งรีบไปตามพยาบาลมาดูนังหนูมันหน่อยเร็ว"
เวลาต่อมา...
"ตอนนี้หมอได้ให้น้ำเกลือเพราะคนไข้ร่างกายอ่อนแอมาก และที่สำคัญไปกว่านั้นคนไข้รู้ตัวใช่ไหมคะว่าตัวเองตั้งครรภ์ได้4สัปดาห์แล้ว" ฉันพยักหน้าเบาๆ
"เพราะฉะนั้นก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะคะห้ามเครียดแล้วก็ทานอาหารที่มีประโยชน์ที่บำรุงทั้งคุณแม่แล้วก็ลูกในท้องเดี๋ยวหมอจะจัดยาบำรุงครรภ์ให้แล้วก็มาตรวจตามที่หมอนัดทุกครั้งเข้าใจไหมคะ" ฉันทำได้แค่พยักหน้า
"ถ้าน้ำเกลือหมดแล้วก็กลับบ้านได้นะคะ" ฉันยกมือไหว้ขอบคุณคุณพยาบาล
"ขอบคุณนะจ๊ะคุณพยาบาล"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณตาคุณยาย ถ้าอย่างนั้นขอตัวไปดูคนไข้รายอื่นก่อนนะคะ"
"จ๊ะๆ ไปเถอะเดี๋ยวนังหนูนี่ยายจะดูแลเอง" ฉันมองคุณยายกับคุณตาที่ท่านทั้งสองเป็นคนพาฉันมาส่งโรงพยาบาลเพราะเห็นฉันเป็น
