ม่านไหม...
ฉันนั่งเขี่ยกับข้าวในจานไปมาเพราะทานไม่ลงมันไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดทั้งที่วันนี้ทั้งวันฉันทานแค่ข้าวต้มถ้วยเดียวตอนเช้า ฉันมองไปออกไปนอกบ้านมองไปรอบๆบ้านที่เงียบและมืดสนิทเพราะฉันไม่ได้ลุกไปเปิดไฟฉันนั่งอยู่ตรงไหนก็จะเปิดแค่ตรงนั้น ฉันมองดูนาฬิกาที่ตอนนี้เกือบสี่ทุ่มนี้ ตอนนี้เขาคงกำลังมีความสุขกับผู้หญิงของเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของเขาอยู่แล้วข้อนี้ฉันรู้ดีแต่ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ฉันรู้สึกไม่ชอบใจไม่อยากให้เขาไปมีใครแต่มันเป็นไปไม่ได้หรือว่าตอนนี้ฉันคิดกับเขามากกว่าเจ้านาย ไม่นะ ห้ามคิดอะไรกับเขาเด็ดขาดนะม่านไหมถ้าเธอไม่อยากเจ็บปวดเพราะในสายตาของเขาเธอก็เป็นแค่คนรับใช้เป็นแค่ยัยใบ้พูดไม่ได้เป็นแค่ที่รองรับอารมณ์เวลาที่เขาต้องการเท่านั้น ฉันเป็นได้แค่นั้นจริงๆมันเป็นมากกว่านั้นไม่ได้ฉันรู้ดี แม้ว่าหลายๆครั้งเขาจะทำดีกับฉันทำให้ฉันหวั่นไหวจนฉันเริ่มรู้สึกดีกับเขาม
