ม่านไหม...
"ฉันรู้ว่าลูกคงจะเกลียดฉันมากเพราะฉันไม่เคยเลี้ยงดูแกเลยฉันทิ้งแกไปตั้งแต่แบเบาะ ฉันรู้สึกผิดมาตลอดที่ทำแบบนั้น แต่คุณไม่รู้หรอกว่าความจนมันน่ากลัวขนาดไหนการที่ไม่มีแม้แต่เงินจะซื้อข้าวสารกรอกหม้ออยู่อย่างอดๆ อยากๆ มันเจ็บปวดมากแค่ไหน"
"คุณอย่าเอาความจนเป็นข้ออ้าง"
"ฉันผิดเหรอคะที่อยากมีชีวิตที่ดี ที่ฉันตัดสินใจทิ้งลูกทิ้งสามีเพื่อไปหาหนทางหาอนาคตที่ดีกว่าฉันผิดเหรอ"
"หึไม่ผิดเลยมั้ง" น้ำเสียงของคุณเจ้าสมุทรบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจกับคำพูดประโยคนี้ซึ่งฉันเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน การที่คนเราอยากมีชีวิตที่ดีมันจำเป็นต้องทิ้งครอบครัวทิ้งลูกทิ้งสามีไปอย่างนั้นเหรอ ถ้าเป็นฉันฉันคงทำไม่ลงแต่ผู้หญิงคนนี้ทำได้ลงคอนั่นก็แสดงว่าเธอไม่ได้รักฉันไม่ได้รักพ่อมากพอนั่นเองแล้วทำไมฉันจะต้องให้อภัยในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำ แล้วตอนนี้จะกลับมาตามหาฉันทำไมมันก็สายเกินไปฉันไม่ต้องการแม่อีกแล้วไม่ต้องการมาน
