“พี่ขอโทษ ขอโทษที่วันนั้นพี่ไล่น้ำชา ขอโทษที่พี่ไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่ชาพูด ขอโทษที่เป็นคนโง่ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ” ทั้งน้ำเสียงเเละแววตาของธนัตถ์ที่แสดงออกมาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและต้องการขอโทษนิชาอย่างที่พูดจริงๆ ตั้งแต่นิชาหายไปจากชีวิตไม่มีคืนไหนเลยที่เขานอนหลับสนิท ความรู้สึกผิดในวันนั้นยังคงคอยตามหลอกหลอนย้ำเตือนความผิดของเขาอยู่ทุกวัน
วินาทีแรกที่เจอนิชากับลูกมันทำให้เขารู้เลยว่าทั้งสามคนคือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิต คือของสำคัญที่เขาจะไม่มีวันทำหายไปไหนอีก เพราะเขารู้แล้วว่าเวลาของรักของหวงหายไปความรู้สึกมันเป็นยังไงมันทรมานแค่ไหน เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะไม่มีวันเสียของรักทั้งสามนี้ไปอย่างเด็ดขาด
“ค่ะ แค่นี้ใช่มั้ยคะที่จะพูด” พูดจบนิชาก็หันมองไปทางอื่นไม่อยากเห็นแววตาและสีหน้าของธนัตถ์เพราะเธอกลัวจะทนต่อความรู้สึกลึกๆของตัวเองไม่ไหว
“พี่อยากขอโอกาสจากชาอีกสักครั้ง พี่อยากดูแ
