มือเล็กทุบตีร่างหนาเป็นพัลวัลสำนึกผิดชอบชั่วดีกลับเข้ามาอีกครั้ง พยายามสะบัดใบหน้าหนีริมปากร้อนที่บดจูบอย่างเร่าร้อนนั้นเพื่อหนีไฟพิศวาสที่ธนัตถ์เป็นคนจุดขึ้นมา นิชาใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มีผลักร่างสูงที่ขึ้นคร่อมเธอออก
ธนัตถ์ถอดถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายมองใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกนั้นด้วยสายตาอ่อนโยนลง มือหนายกขึ้นลูบศีรษะเล็กที่วางอยู่บนหมอนอย่างอ่อนโยนจนนิชารู้สึกอบอุ่น หัวใจดวงน้อยเผลออ่อนไหวไปกับสัมผัสนั้น สัมผัสอ่อนโยนแบบนี้ที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน
“พี่ธีร์ ชา” นิชาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยินเสียงของตัวเอง ธนัตถ์ไม่สนใจฟังเสียงเล็กที่พูดออกมานั้นด้วยซ้ำ พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานอีกครั้งอย่างหลงใหล แม้นิชาจะรู้สึกดีกับสัมผัสที่ธนัตถ์มอบให้แต่เธอก็กลัว กลัวกับสิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
“พี่ธีร์ หยุดเถอะนะคะ ชาขอร้อง” นิชาฝืนใจพูดออกมาอีกครั้งทั้งที่ตอ
