แม้จะเป็นแผลที่มือแต่นิชายังยืนยันที่จะขอธนัตถ์มาทำงานด้วยโดยใช้ข้ออ้างว่าจะอยู่เฉยๆ ทำงานเบาๆไม่ยกของไม่ใช้แรงไม่ดื้อไม่ซนจะนั่งอย่างเรียบร้อยและเชื่อฟังธนัตถ์ทุกอย่าง และนิชาก็ทำอย่างที่ลั่นวาจาไว้ได้จริงๆทั้งวันจนถึงเวลาเลิกงาน
"เก็บของเสร็จหรือยังจะได้ไปโรงพยาบาลกัน" ธนัตถ์เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของนิชาที่กำลังเก็บของใส่ในกระเป๋า คนถูกถามเงยหน้าส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะลุกขึ้นยืน
"เรียบร้อยแล้วค่ะ ไปกันเลยมั้ยคะเดี๋ยวเฮียแฟจะรอ"
"ไปสิ" ว่าแล้วคนทั้งคู่ก็เดินออกมาจากห้องทำงานและก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อคิณและปาริสราเดินออกมาพอดี
"อ้าว! กลับกันแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้างน้ำชายังเจ็บแผลอยู่มั้ย" อคิณเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาหานิชากับธนัตถ์โดยมีปาริสราเดินยิ้มตามเข้ามาติดๆ
"ก็ยังปวดๆอยู่ค่ะพี่เรย์ แต่ว่าแผลแค่นี้จิ๊บๆไกลหัวใจตั้งเยอะ" นิชาพูดตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มจนธนัตถ์อดจะหมั่นไส
