บทที่30

2787 คำ

เหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นที่นิชาจะฝึกงานที่บริษัทของธนัตถ์เสร็จจากนั้นก็เหลือแค่ทำเอกสารส่งให้ทางมหาวิทยาลัย ส่วนเรื่องของเธอกับธนัตถ์ก็ยังคงดำเนินเหมือนเดิมทุกๆวันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือคืบหน้า ส่วนเมษาหลังจากที่เจอกันวันนั้นพร้อมกับทิ้งระเบิดตูมใหญ่เอาไว้ให้นิชาก็หายเงียบไปจนนิชารู้สึกแปลกใจกับความเงียบของเมษา หรือจริงๆแล้วเมษาแค่แกล้งยั่วโมโหเธอเท่านั้นเพราะแท้ที่จริงแล้วเธอก็ไม่ได้อยากได้ธนัตถ์เหมือนที่เธอพูดเอาไว้ นิชานั่งคิดจนปวดหัวสะบัดหน้าไล่ความคิดต่างๆนาๆออกไปให้หมด “เป็นอะไรเรา อยู่ดีๆก็นั่งส่ายหน้าไปมา คิดอะไรอยู่” ธนัตถ์เอ่ยถามพร้อมกับนั่งลงข้างๆนิชาที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี “เปล่าค่ะ” “โกหกไม่เนียน ปากบอกว่าเปล่าแต่คิ้วเนี่ยขมวดเข้ากันจนจะจับมาผูกโบว์ได้อยู่แล้วนะ” ไม่พูดเปล่าธนัตถ์ยังยื่นหัวแม่มือมาคลึงเบาๆตรงกลางระหว่างคิ้วทั้งสองข้างให้นิชาเพื่อคลายป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม