"ยัยลูกหมา" อีคอนเรียกตามร่างบางที่เดินเข้าบ้าน ปิดรั้วบ้านใส่หน้าเขา
"ใครเป็นลูกหมาของนาย!" ฝันหันหันมาตวาดใส่ ตอนนี้เธออยู่ในรั้นบ้านถือว่าปลอดภัยระดับหนึ่ง
"ออกมาคุยกันก่อน" เขาเกาะรั้วส่งสายตาขอร้อง แต่คนตัวเล็กปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย
"ไม่!!"
"งั้นฉันจะยืนอยู่ตรงนี้"
"เชิญ!" พูดจบก็เดินเข้าบ้านไม่หันหลังไปมองอีกเลย
"ฉันไม่ยอมแพ้เธอหรอก" เขามองตามหลังยัยลูกหมาเดินเข้าบ้านไป จนลับสายตา
"นายครับ" ลูกน้องที่สังเกตเหตุการณ์อยู่ห่างๆ เดินเข้ามาหานาย
"พวกมึงกลับไปกูจะอยู่ที่นี่" อีกคอนสั่งโดยไม่มองหน้าลูกน้อยด้วยซ้ำ
"แต่ฝนใกล้จะตกแล้วนะครับนาย" มือขวาบอก ตอนนี้ฟ้ามืดครึ้มเต็มทน แถมลมเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ อีกไม่นานฝนตกแน่
"กูบอกให้ไป! ไม่เรียกอย่ามาให้กูเห็นหน้า" อีคอนตวัดสายตามอง ลูกน้องรีบก้มหัวรับฟังคำสั่ง แล้วกลับขึ้นรถขับออกไป
"ครับนาย!"
ซ่าาาา ซ่าาาาา
เปรี้ยง!!!
หลังจากนั้นไม่น
