ขุนเขาขับรถมาส่งคนที่หลับนอนด้วยกันทั้งคืนที่คอนโดมิเนียมของเธอ เมื่อคืนที่บอกว่าจะเอาเธอทั้งคืนก็เกือบทั้งคืนแบบที่พูดนั่นแหละ ติดตรงที่เธอง่วงจนหลับกลางอากาศ เพราะสงสารเลยยอมไม่กวน เลยเลือกที่จะนอนกอดเธอแทน
เพราะไม่ใช่วันหยุดเลยต้องหอบสังขารลุก ระหว่างทางที่มาส่งเธอเขาปล่อยให้ปลาวาฬนอนด้วยการพิงไหล่ของเขา ส่วนเขาใช้แขนอีกข้างโอบตัวเธอไว้ ฝ่ามือลูบต้นแขนขาวๆ มาจนสุดทาง มาจนถึงคอนโดคนที่พักสายตาจึงขยับตัวขึ้นนั่ง หลังมือยกขึ้นยีตาตัวเอง
“ถึงแล้วเหรอ”
“อือ ไหวปะเนี่ย นอนพักไหม ลาป่วยเอา”
“ไม่เป็นไร เกรงใจคนอื่นน่ะ ดึกเองก็ต้องรับผิดชอบตัวเองสิ” แบบนี้สินะที่เขาเรียกกันว่าไม่ได้มีดีแค่หน้าตา แต่นิสัยและความคิดก็ดีด้วย
“สภาพเธอไม่น่าไหว โดนกระแทกอยู่แท้ๆ ยังหลับได้” ทันทีที่พูดออกไปแบบนั้น ปลาวาฬหันมาฟาดกำปั้นลงที่ต้นแขนของเขาทันที
“คำพูดคำจา”
“ก็พูดเรื่องจริงนี่นา อะไรจะง่วงขนาดนั
