@คอนโดมิเนียมของขุนเขา
สุดท้ายแล้วคนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง!
เคล้ง! ตุบ! ตุบ!
เสียงโวยวายที่ดังออกมาจากห้องครัวส่งผลให้คนที่นั่งอยู่ด้านนอกลุกวิ่งเข้าไปหาทันที ทั้งทิ้งโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ ทั้งวางกระป๋องเบียร์เกือบไม่ทัน
ตอนคาลวินอยู่ปัญหามันไม่เกิด ทุกอย่างยังอยู่ในสภาวะที่เป็นปกติ ขุนเขายังนั่งดื่มเงียบๆ แต่พอคาลวินขอตัวกลับเท่านั้นแหละ ไอ้คนที่เงียบมาก ยกถี่มาก มันบอกจะเดินไปหยิบเบียร์เพิ่ม หายไปพร้อมกับโทรศัพท์ จากนั้นไม่นานเสียงเข้าของแตกกระจายก็ดังเข้าหูจนพวกเขาต้องรีบวิ่งไปดู
“ไอ้เหี้ยขุน เป็นบ้าอะไรของมึงวะเนี่ย”
“ห่าเอ๊ย! แก้วแตกหมดไอ้สัด”
“อย่ายุ่งกับกู!” คนบอกยกมือขึ้นสางผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆ ก่อนที่ห่างตาจะมองเห็นเลือดที่ซึมอยู่บริเวณหลังมือ
เธอบอกให้เลิกโทร แต่กูไม่เลิก สุดท้ายโดนบล็อกคามือ ถ้าจะไร้เยื่อใยกันขนาดนั้นก็ปล่อยให้กูเจ็บเถอะ พอเจ็บขึ้นมาจะได้จำได้ว่าเธ
