ภูผา...
"พี่ภูไปทานของว่างด้วยกันค่ะ^^" ยูมิเดินมาลากแขนผมไปที่โต๊ะอาหาร
"อร่อยมั้ยคะพี่ภู"
"อื้มอร่อย" ผมตอบแบบขอไปที คือตอนนี้ผมไม่ได้อยากกินขนม ที่ผมกลับมาบ้านก็เพราะผมจะมาถามแม่เรื่องอัยวา แต่ด้วยมารยาททางสังคมผมก็เลยต้องจำใจฝืนใจนั่งกินขนมที่ผมแม่งไม่ชอบเลย
"พี่ภูขา ช่วงที่ยูมิอยู่ที่ไทยพี่ภูพายูมิไปเที่ยวได้มั้ยคะยูมิอยากเที่ยวเมืองไทย"
"พี่ทำงานคงไม่ว่างพายูมิไปเที่ยวหรอก" ผมคิดยังไงก็พูดไปอย่างงั้นน้ารำภากับแม่จะหาว่าผมไร้มารยาทก็ช่าง
"หงึ ทำไมอ่ะคะก็ยูมิอยากให้พี่ภูพายูมิไปเที่ยวนี่>อัยอยู่ไหนครับ
พี่คิดถึงอัยมากนะ
พี่มีเรื่องสำคัญที่อยากจะบอกกับอัย
แต่พี่อยากบอกต่อหน้าอัยมากกว่าพิมพ์ตัวหนังสือ
ผมส่งข้อความไปนานหลายชั่วโมงแต่อัยก็ยังไม่อ่าน หรือเธออาจจะยังอยู่บนเครื่อง ถ้านานขนาดนี้แปลว่าอัยเดินทางไปประเทศที่อยู่ไกลจากเมืองไทยมาก แต่ก็ไม่เป็นไรไม่ว่าอัยจะอยู่ตรงส่วนไห
