“บุหรี่ก็สูบจัด เหล้าก็กินเป็นน้ำแบบนี้ คงไม่อยากมีชีวิตนาน ๆ สินะ”เธอผุดลุกขึ้นนั่งและผลักเขาออกห่างตัวเธอทันที
“ทำไมเธอเอาแต่แช่งฉัน!!!”
“ก็จริงไหมล่ะ พี่ทำตัวแบบนี้ไปทำไม คงไม่ใช่ทำเพราะสำนึกผิดหรอกนะ แต่ก็นั่นแหละคนแบบพี่เถื่อนยังไงก็อย่างนั้น”
ตะวันพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ เมาก็เมา กลับมาเธอก็ยังเอาแต่ด่าเขา
“เราจะคุยกันดี ๆ ได้หรือเปล่าคาเทียร์ เธอไม่เหนื่อยหรือไงที่เอาแต่ทะเลาะกับฉัน”
“คุยดี ๆ แล้วตอนเย็นพี่ทำร้ายฉันทำไม รู้หรือเปล่า ฮึก ว่าฉันเจ็บ”
น้ำตาไหลพรากออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ พอนึกถึงเรื่องนี้เธอก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาทันที เขาทำเหมือนเธอไม่มีหัวใจ เหมือนเธอไม่มีความรู้สึก คิดจะทำยังไงกับร่างกายเธอก็ได้
“ฉันขอโทษเรื่องเมื่อตอนเย็น ต่อไปจะไม่ให้เป็นแบบนี้อีกแล้ว”
“ระหว่างเราไม่มีคำว่าต่อไปอีก”เสียงหวานปนสะอื้น พูดออกมาอย่างเด็ดเดี่ยว เธอไม่มีวันทนอยู่กับผู้ชายที่ทำร้ายเธอไ
