“หยุดว่าน้องกันได้แล้ว ให้น้องตัดสินใจเอง ส่วนพี่คิณ ถ้าลูกอยากไปง้อ พี่ก็ต้องหาที่อยู่ของว่าที่ลูกเขยพี่มาให้ได้นะคะ ขวัญไม่ได้บังคับ แต่หวังว่าพี่จะเข้าใจ”ประโยคแรกน้ำเสียงก็ดีอยู่หรอก แต่ประโยคหลังทำไมเขาเสียวสันหลังนักก็ไม่รู้
“เทียร์จะไปหาพี่ตะวันค่ะ ลำบากแค่ไหนเทียร์ก็จะทน”ถึงภาพในหัวของเธอจะมองเห็นแต่ความลำบากแบบที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน แต่เธอมั่นใจว่าจะอดทนได้แน่นอน ทำยังไงได้เธอปล่อยเขาไปไม่ได้จริง ๆ
ช่วงบ่ายมิลลิกับปลายฝนมาเยี่ยมคาเทียร์ที่โรงพยาบาล เห็นคนป่วยตาบวมเป่ง ไม่รู้ว่าเกิดจากนอนมากเกินไปหรือเพราะว่าร้องไห้คิดถึงแฟนกันแน่
“ได้ข่าวว่ามึงจะไปง้อพี่ตะวันเหรออีเทียร์”
“มึงเอาจริงแน่นะ ที่นั่นไม่สบายเหมือนกรุงเทพฯ นะ”มิลลิพอจะรู้มาจากยีนส์ว่าบ้านของตะวันเป็นไร่องุ่นที่ใหญ่มาก ถึงความร่ำรวยจะไม่ธรรมดา แต่ก็ได้ชื่อว่าอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งขัดกับภาพลักษณ์ของเพื่อนสนิทเธอมาก เอา
