คาเทียร์เดินเข้ามาใกล้ ๆ ชายหนุ่มที่เธอคิดถึง เอาจานข้าววางไว้ตรงโต๊ะกินข้าว ก่อนจะเข้ามาสวมกอดเอวสอบทันที
ตอนแรกตะวันก็ตกใจที่เห็นเธอมาที่นี่ แต่ทว่าพอตั้งสติได้ เขาก็ผลักเธอออกทันที ทำเป็นไม่สนใจเธอ หันหน้ามองไปทางอื่น"กลับไปซะ ที่นี่ไม่เหมาะกับเธอ"
เสียงทุ้มสั่นไหว เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะตามเขามาถึงที่นี่ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่เหมาะกับสถานที่นี้ แต่ยังดื้อตามมาให้ตัวเองลำบาก ไม่รู้ว่าคาเตอร์เพื่อนของเขา ปล่อยน้องสาวตัวเองมาได้ยังไง
ส่วนคาเทียร์ก็หน้าชา ชะงักไปทันทีกับประโยคไล่ตรง ๆ ของเขา แต่ทว่าเธอก็สูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อปรับอารมณ์ของตัวเองให้เป็นปกติ
ดวงตากลมโตแดงก่ำ อยากจะร้องไห้เต็มที ไม่คิดว่าเขาจะโกรธเธอขนาดนี้ โกรธทั้งที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโกรธเธอเรื่องอะไร“คุยกันหน่อยได้ไหมคะ”
เธอพยายามพูดจาดี ๆ กับเขา ทั้งที่ในใจก็เริ่มโมโหที่เขาเอาแต่หันหน้าห
