ในช่วงบ่ายของวันศุกร์ นับดาวเตรียมจัดของใส่กระเป๋า โทรบอกเขาว่าห้าโมงเย็นจะออกเดินทาง
ครืด~ครืด~
{ผมประชุมอยู่ เสร็จแล้วเดี๋ยวโทรหา }
“อ้อ!!ขอโทษนะคะ นับแค่จะบอกว่ารถกำลังจะออกแล้ว”
{ครับ เดินทางปลอดภัย}
หลังจากนั้นฮันเตอร์ก็กดตัดสายไป
“พี่นับครับ รถตู้มาแล้วครับ”
หลังวางสาย นับตังค์ก็ขึ้นมาเรียกพอดี ทริปนี้จ้างรถตู้หลายคันสำหรับทีมบริหาร และรถทัวร์ให้พนักงานอีกเช่นกัน
“ไปกันครับ ดีใจไหมจะได้ไปเที่ยว ”
“ดีใจมากครับ ผมนัดกับคุณฮันเตอร์ไว้ ว่าเราจะไปเล่นเตะฟุตบอลกันที่ชายหาด ผมเตรียมซ้อมเตะฟุตบอลมาจากโรงเรียนด้วย”
เด็กน้อยพูดขึ้นอย่างดีใจ แต่คนเป็นพี่กลับเศร้าลง รีบอธิบายให้น้องชายเข้าใจ
“นับตังค์…พอดีคุณฮันเตอร์เขาติดงานด่วน คงไม่ได้ไปกับเราด้วยหรอก ”
เด็กน้อยหน้าหงอยไปนิดหน่อย
“ไม่โกรธคุณฮันเตอร์นะครับ งานสำคัญคืองานที่ไม่สามารถเลื่อนได้ ”
“ครับ…ผมเข้าใจ ผมจะไม่โกรธครับ ”
