“เฮีย เพื่อนเฮียคนเมื่อกี้กับเพื่อนหนูเค้าเป็นอะไรกันเหรอคะ” เมื่อทั้งสองขึ้นมานั่งบนรถยนต์คันหรูของภูผา มีนาเอ่ยถามภูผาออกไปด้วยความสงสัย
“เฮียก็ไม่รู้เหมือนกัน ไอ้โรมมันไม่ค่อยพูดหรอกถ้าไม่สุดจริง ๆ” นิสัยของโรมเป็นคนที่เงียบและเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองแต่เมื่อเก็บเอาไว้ไม่ไหวก็จะระเบิดออกมาให้เพื่อนอย่างพวกเขาได้ทราบเอง แต่เรื่องไหนที่โรมยังไม่พูดนั้นแสดงว่าเขายังไม่อยากให้ใครเข้าไปก้าวก่าย
“เรื่องของคนอื่นอย่าไปยุ่งเลย”
“นี่เฮียหาว่าหนูเสือกเหรอคะ” ใบหน้าสวยเอียงหน้าไปมองคนตัวโตที่กำลังขับรถอยู่ คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปมเมื่อเจอคนถามของคนตัวเล็ก
“เปล่า เฮียไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”
“จริงเหรอ”
“จริงครับ”
“งั้นก็แล้วไป” แววตาจ้องจับผิดของคนตัวเล็กเริ่มทำให้เขาเริ่มเกร็งกับสายตาที่มองมายังเขาแทบไม่กะพริบตา
“เดี๋ยวนี้จับผิดผัวเก่งนะ”
“เฮียมีเรื่องอะไรให้หนูต้องจับผิดด้วย”
“ไม่มีครับ
