“ไอ้เวรตะไล”
เมื่อขึ้นมาบนห้องได้นานาก็รีบถอดชุดนักศึกษาโยนลงบนพื้นด้วยความหงุดหงิด และด่ามาเฟียหนุ่มไปด้วยความเกลียด วันนี้เขาทำให้เธออับอายมาก ไม่รู้จะมีอารมณ์อะไรกันหนักกันหนา เธอไม่อยากใส่ชุดนักศึกษาให้เขาเห็นอีกแล้ว
“ให้ตายเถอะ ถ้าฉันไม่มีคนที่รักอย่างพี่สาวฉัน นายไม่มีทางได้ฉันง่าย ๆ แบบนี้หรอก ไอ้มาเฟียโรคจิตเอ๊ย” เนื้อตัวสั่นระริกไปด้วยความโกรธหวังว่าสักวันจะมีวันที่เธอได้เอาคืน
ดวงตากลมโตหันไปมองโทรศัพท์เครื่องที่เอาไว้ติดต่อกับคนของอีกฝั่ง หยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นสายที่รอเพราะครั้งล่าสุดบอกว่าอีกสองวันจะติดต่อมา แต่นี่ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วเพิ่งติดต่อเข้ามา
“คุณเกิดอะไรขึ้น ทำไมเพิ่งติดต่อเข้ามา ฉันขอคุยกับพี่สาวฉันหน่อยได้ไหม”
“อย่ามาต่อรอง วันนี้ได้ข้อมูลอะไรมา” เสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความกรุ่นโกรธเอ่ยถาม
“ฉันต้องการจะคุยกับพี่”
“ฉันจะให้คุยแต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“อีกสองคืนจะมี
