เรย์ค่อย ๆ วางร่างบางของพลอยไพลินลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา เพราะเขากลัวว่าร่างบางที่เมาหลับไปแล้วจะตื่นขึ้นมา แต่เมื่อเรย์กำลังจะผละจากคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง มือของพลอยไพลินกลับเอื้อมมาคว้ามือของเขาเอาไว้ ทำเอาคนที่กำลังจะเดินไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำถึงกับชะงักไป เรย์ค่อย ๆ หันกลับมามองคนเมาที่ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งลงข้าง ๆ เตียง
"แด๊ดดี้ขา เราไม่เลิกกันได้ไหมคะ เราไม่จากกันได้ไหม ฮึก ฮือ"
คำพูดของพลอยไพลินบีบหัวใจเรย์ไม่น้อย หัวใจที่เคยด้านชาและไร้ความรักรู้สึกเจ็บหน่วงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนที่พลอยไพลินจะขยับเข้ามาใกล้และนอนหนุนตักกว้างที่คุ้นเคย พร้อมกับกอดเอวของเรย์เอาไว้แน่น ไหล่บอบบางสะท้านขึ้นลงไปมาด้วยแรงสะอื้น เมื่อคิดว่าอีกไม่กี่วันเธอกับเรย์ก็ต้องแยกจากกันแล้ว
"พลอยรักแด๊ดดี้มากนะรู้ไหม ฮือ พลอยรักแด๊ดดี้ อย่าทิ้งพลอยไปเลยนะได้โปรด ฮึก ฮือ"
ค
