"แปลกนะ ตั้งแต่รู้จักหมอนั่นมา ยังไม่เคยเห็นมันจริงจังกับใครเลย แต่กับเด็กคนนี้คงเป็นข้อยกเว้นสินะ"
ควันสีเทาลอยพวยพุ่งไปในอากาศ ก่อนที่มาร์โค่จะทิ้งบุหรี่ลงบนพื้น และใช้เท้าบดขยี้จนมันแหลกละเอียดเป็นผุยผง พร้อมกับจ้องมองไปที่ศัตรูตัวฉกาจที่เขากำลังตามเด็ดหัวอยู่อย่าง เรย์ คาร์เทอร์ กับเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนนั้น
ทั้งคู่เดินโอบเอวหยอกล้อกันอย่างมีความสุข รอยยิ้มอย่างอ่อนโยนที่เขาไม่เคยเห็นจากเรย์เลยสักครั้ง นอกจากใบหน้าที่เย็นชาและโหดเหี้ยมอำมหิตแล้ว มาวันนี้เขากลับได้เห็นเต็มสองตาทำเอามาร์โค่รู้สึกแปลกใจไม่น้อย
คนที่ทำให้ผู้ชายโหดเหี้ยมอำมหิตยิ้มได้แปลว่าคน ๆ นั้นคงมีควาามสำคัญกับเรย์มาก...ไม่ก็เป็นคนที่มันรักสุดใจ
"น่าสนุกดีนี่"
มาร์โค่แสยะยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ก่อนที่ร่างสูงจะละสายตาจากภาพตรงหน้าและเดินจากไปทันที โดยที่ภายในใจเต็มไปด้วยแผนการที่จะจัดการกับเรย์ คาร์เทอร์
ในเมื่อเข้าถ
