เช้าวันหนึ่ง
พลอยไพลินเดินช้า ๆ มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบ้านที่เธอไม่ได้กลับมานานหลายเดือน ก่อนที่เธอจะมองเข้าไปข้างในก็เจอกับรถยนต์ของมารดาที่จอดเอาไว้ เพราะวันนี้คือวันหยุดสุดสัปดาห์ซึ่งส่วนใหญ่แล้วมารดาของเธอจะไม่ค่อยออกไปไหน แต่ท่านมักจะหยุดพักผ่อนอยู่บ้านเสียมากกว่าที่จะออกไปเผชิญกับการจราจรแออัดของเมืองหลวง ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่นิยมชมชอบกับการออกมาเที่ยวพักผ่อนในวันหยุด
พลอยไพลินค่อย ๆ เปิดประตูรั้วเข้ามาในบ้านแล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ บริเวณแต่กลับไม่พบแม้แต่เงาของมารดา สองเท้ารีบก้าวเดินเข้ามาในตัวบ้านก่อนที่เธอจะพบว่ามารดานั้นกำลังเตรียมตัวทำมื้อเที่ยงอยู่ในครัว ทำให้รอยยิ้มพลันบังเกิดขึ้นในหน้า เมื่อเห็นมารดาทั้งฮัมเพลงและโยกตัวไปมาอย่างมีความสุข โดยที่ภายในบ้านไร้เงาของไอ้สารเลวชยุต เมื่อแอบมองอยู่ได้สักพักพรรณรายที่รู้สึกว่ามีคนจ้องมองอยู่จึงหันกลับมาก็พบเข้ากับลูกสาวพอดี
