รถตู้หรูหราขับเคลื่อนไปบนถนนมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองหลวง เพื่อกลับไปยังบ้านหลังใหญ่ และจะถึงที่หมายในอีกสามชั่วโมงข้างหน้า เบาะแถวแรกมีเพทายนั่งเพียงคนเดียว ส่วนอัญญากับเด็กชายฝาแฝดนั่งเบาะแถวถัดไป และตอนนี้นำทัพทิศเหนือหลับสนิท
"อัญเมื่อยรึเปล่า" เพทายหันมาเอ่ยถามร่างบางที่อุ้มทิศเหนือนอนบนตัก ส่วนนำทัพหลับอยู่บนคาร์ซีท
"ชาไปหมดแล้วค่ะ อัญขยับไม่ได้"
"เดี๋ยวผมช่วย" เพทายขยับตัวลุกไปด้านหลัง ท่อนแขนแกร่งช้อนอุ้มลูกชายขฝวางลงนอนบนคาร์ซีท ทิศเหนืองอแงตั้งแต่บ้านพักกอดอัญญาไม่ยอมปล่อย จึงไม่ได้นั่งคาร์ซีทตั้งแต่แรก
"อ๊ะะ!! ซี๊ดด!!" อัญญาหลุดร้องออกมา เมื่อพยายามขยับตัว ขาฉันทั้งสองข้างชาไปหมด
"ค่อยๆ...มานั่งเบาะด้านหน้า ผมนวดให้" มือหนาจับประคองให้คนตัวเล็กทำตามที่เขาพูดบอก ก่อนจะกดปุ่มปิดฉากกั้นห้องโดยสารเพื่อไม่ให้ลูกน้องคนสนิทมองเห็น เมื่ออัญญานั่งลงบนเบาะข้างๆเขา มือหนาจับยกขาเรียวสวยยกข
