"เฮียขับนิ่งๆนะ"
"ครับ...ระวังด้วยเฮียเป็นห่วง"
ประโยคนั้นของเพทาย ทำอัญญาหยุดชะงัก 'เป็นห่วงงั้นหรอ หึ!' แต่ก็เพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะยิ้มบางๆให้เห็น แล้วตั้งใจทำงานนี้ให้จบโดยเร็ว
มือบางกดลดกระจกลงยื่นแขนทั้งสองที่ถือปืนออกไปนอกตัวรถอย่างยากลำบาก เนื่องด้วยความเร็วและแรงลมที่ปะทะ ทำให้เรี่ยวแรงที่มีแทบถือปืนไม่ไหว
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นนั้นไม่ใช่ฝีมือของอัญญา แต่เป็นรถคันหน้า รู้ตัวว่าถูกไล่ตามจึงยิงสกัดเพื่อไม่ให้รถของอัญญาตามทัน
"อ๊ะ!!บ้าเอ๊ย!!" เสียงหวานหลุดร้องออกมา เมื่อแขนเรียวเล็กถูกกระสุนปืนยิงถากจนเกิดแผล เลือดสีแดงสดไหลน่องออกมา แต่อัญญาสู้อดทนต่อความเจ็บนั้น สาดกระสุนปืนรัวใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะถ้าช้ากว่านี้เธอคงไม่ไหว
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
เอี๊ยดด!!!
เสียงรถคันที่อยู่ข้างหน้าเบรคเอี๊ยดอ๊าด ยางหลังทั้งสองข้างถูกยิงทำให้รถเสียการทรงตัวเลี้ยวซ้ายทีขวาที ก่อนจะหักเลี้ยวลง
