ริวกับเรนตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าวันใหม่ รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปดูแลคุณหนูฝาแฝดของพวกเขา รู้ดี..เมื่อคืนเจ้านายกับพี่เลี้ยงสาวคงเพลียมากอย่างแน่นอน กว่าจะสิ้นเสียงครวญครางก็ดึกดื่นมากแล้ว
.
.
.
เสียงเล็กหัวเราะคิกคัก เล่นกันอย่างสนุกสนาน ปลูกให้คนเป็นพ่อและพี่เลี้ยงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นในช่วงสายของวัน
"ปล่อยได้แล้วค่ะ เด็กๆตื่นแล้ว" อัญญาพยายามยกท่อนแขนแกร่งออกจากตัวของเธอ แต่ไม่เป็นผล
"อื้มม...ไอ้ริวไอ้เรนดูอยู่.. นอนก่อนครับ" เขาได้ยินเสียงสองคนนั้นพูดคุยกับลูกชายจึงรู้ว่าเด็กน้อยไม่ได้อยู่เพียงลำพัง
"สายแล้วค่ะ พี่ทัพกับน้องเหนือยังไม่ทานอะไรเลย"
"ขอห้านาทีครับ"ใบหน้าหล่อเหลาซุกลงกับซอกคอขาวคลอเคลียไม่ห่าง อีกทั้งแขนแกร่งยังคงกอดร่างบางไว้แน่นจนน่าอึดอัด
"......" เมื่อทำอะไรไม่ได้จำต้องนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นจนครบตามเวลาที่เขาเอ่ยขอ
ฟอดด!! ฟอดด!!
"อ๊ะ!" ทว่า จู่ๆ เพทายลุกขึ้นกดจมูกโ
