สามเดือนต่อมา...
อัญญาท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที ทว่า ยังพยายามเข้าครัวทำอาหารให้เด็กชายฝาแฝดลูกชายบุญธรรมของเธอได้ทาน ใช่!..ฉันยินดีและเต็มใจรับทั้งสองคนเป็นบุตรบุญธรรมที่ถูกต้องตามกฏหมาย
นับตั้งแต่วันที่ฉันเข้ามาเป็นพี่เลี้ยงจนถึงวันนี้รวมเวลาปีกว่า นำทัพกับทิศเหนือตอนนี้อายุสี่ขวบยิ่งโตยิ่งหน้าเหมือนปะป๊า แต่มีสิ่งหนึ่งไม่เป็นไปเลยคือนิสัยของเขาสองคนต่างกัน นำทัพพูดเก่งช่างเจรจา ส่วนทิศเหนือพูดน้อยดูสุขุม
"หม่าม้าครับ~" เสียงเล็กของนำทัพตะโกนเรียกเสียงดังมาแต่ไกล ร่างเด็กอ้วนในวัยสี่ขวบสองคน สับเท้าวิ่งเข้ามาภายในห้องครัว
"ว่าไงคะ หิวแล้วใช่มั้ย หื้ม?" อัญญาหันร่างอุ้ยอ้ายท้องป่องไปยังทิศทางของเสียง
"หม่าม้า..เหนือหิวจังครับ" มือป้อมลูบวนบนหน้าท้องผ่านเสื้อ บ่งบอกว่าเขานั้นหิวมากจริงๆ
"มานั่งค่ะทั้งสองคนเลย หม่าม้าทำเสร็จพอดี พี่อ้อนช่วยยกไปวางให้พี่ทัพน้องเหนือหน่อยค่ะ" ฉันก้าวเดินใช้
