นานทีเดียวกว่าที่ชายหนุ่มจะฝ่าความคับแน่นไปได้ แต่เมื่อเขาทะลวงเข้าไปสำเร็จ ชายหนุ่มก็เริ่มบรรเลงบทเพลงรักเข้าใส่หญิงสาว ความเจ็บในตอนแรกเริ่มคลายหายไป ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นความวาบหวามเข้ามาแทนที่ ม่านมุกปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา
เพลงรักยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ทั้งสองจะถึงฝั่งฝันเกือบจะพร้อมๆ กัน สายธารรักสีขาวขุ่นถูกฉีดพ่นเข้าไปยังช่องทางรักสีสดของหญิงสาว เขาจะไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะผูกมัดเธอไว้อีกแล้ว เนิ่นนานที่ชายหนุ่มยังคงแช่ความใหญ่โตไว้ในช่องทางรักของหญิงสาว กว่าที่เขาจะยอมถอดถอนมันออกจากกายเธอ
“พอใจแล้วใช่มั้ย ถ้างั้นก็ปล่อยฉันกลับไปได้แล้ว” ม่านมุกกล่าวด้วยความรู้สึกเกลียดตัวเองที่ตอบสนองเขาเป็นอย่างดี เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจึงไม่ขัดขวางเขาให้ถึงที่สุด แต่เธอกลับทำตัวราวกับผู้หญิงใจง่าย ที่ยอมสงบอยู่ใต้ร่างของเขาอย่างง่ายดาย
“ยังไม่พอหรอก พี่ต้องรักมุกให้หายคิดถึง” ชายหนุ่
